ontspanning en het paradepaardje Lephard Mountain game reserve, 12 en 13 oktober 2015
13 oktober 2015 - North Uthungulu, Zuid-Afrika
Ontspanning aan het zwembad op maandag 12 oktober, en als klapper op de vuurpijl ons allerlaatste verblijf van deze onvergetelijke vakantie Lephard Mountain Lodge van 13 t/m 16 oktober 2015
Maandag 12 oktober besluiten we om te ontspannen in en rond St Lucia. Het zal onze laatste dag hier zijn.
Vlak voordat je St Lucia inrijdt hadden we een bord met "butterfly garden" gezien dus wilden we daar wel een kijkje gaan nemen in de ochtend.
Daar aangekomen betaalden we 35 rand pp voor de entree. Eenmaal binnen was het toch niet wat we er ons van voorgsteld hadden: mooie bloemen en een verscheidenheid aan vlinders. Al met al waren er struiken en bomen, en we hebben alles bij elkaar 5 soorten vlinders gezien..... ach niet alles kan op en top zijn.
Terug bij het guest house hebben we heerlijk in het zonnetje gelegen en tussendoor wat afkoeling gezocht in het zwembad.
Al met al dus een rustig ontspannen dagje. Ook even lekker.
In de ochtend van 13 oktober was ik al vroeg wakker( zo rond 6 uur). Het Afrikaanse ritme zit er goed in.
Nadat ik uit de douche was gestapt en me tanden aan het poetsen was, hoorde ik in de slaapkamer een luid geritsel. Ik dacht gelijk, dit klopt niet want Leo is nog in diepe rust. Ik liep met tandenborstel en al de kamer in en zag daar tot mijn schrik dat er minstens 4 apen in onze kamer waren en zij probeerden het zakje japanse pinda's die op de dressoir kast had gelegen door de tralies uit naar buiten te transporteren. Doordat ik op ze af kwam lopen en in me handen klapte vlogen ze naar buiten en in no time stond uiteraard ook Leo naast zijn bed.We pakten het zakje met pinda's op en lagen het terug in de kamer. Nog geen minuut later kwamen er weer 2 apen door het hekwerk naar binnen. Samen jaagden we ze weg en uiteindelijk besloten we om de openslaande deuren dicht te doen. Toen bleef er niets anders over voor de aapjes om door de ramen naar binnen te kijken en uiteindelijk af te druipen zonder lekkere buit.
En dan ook nog te bedenken dat wij al de hele week de deuren open hebben gelaten, zowel overdag als in de nacht. Dit verklaarde dan ook wel gelijk dat wij een stuk brood kwijt waren deze week en het plastic ervan voor de deuren van onze kamer hadden gevonden.
Wat en begin van de dag!!! Zeg nou zelf, waar kom je dat nou tegen?
Na het ontbijt was het koffers pakken en afscheid nemen van Monica. Zij heeft deze week ons verblijf meer als aangenaam laten verlopen en niets was haar te gek. Een soort van "thuis" gevoel zeg maar.
Een maal op weg naar onze laatste bestemming kwamen we meer het binnenland in en de safari kriebels beginnen al te borrelen.
De rit is 1,5 uur en nadat we het hek doorrijden komen we al de eerste dieren tegen, koedoe's, impala's en wrattenzwijnen.
Aangekomen bij de receptie worden we verwelkomt met een glas ijsthee en een verfrissingsdoekje. De dame neemt ons mee naar het balkon waar ons een verbazingwekkend uitzicht te wachten staat. Met geen woorden is dit te beschrijven en hier mogen we 4 dagen verblijven. Niet te geloven. Wij beseffen wederom wat een voorrecht het is om dit mee te mogen maken.
Allereerst is daar een kennismakingsgesprekje waarin ook de regels uitgelegd worden over hoe we van onze lodge naar de loungelodge/restaurant etc mogen lopen of niet mogen lopen. Het is ten strengste verboden om in het donker zonder ranger naar je eigen lodge te lopen. De verblijven staan midden in het park en er is geen hekwerk omheen geplaatst. Nou, dan weten we allemaal wat er omheen kan lopen en is dit op eigen houtje dus niet veilig!!
Na de koffers etc uit de auto gehaald te hebben vallen we wederom in verbazing. Op het topje van de berg, uitkijkend over een behoorlijk gedeelte van het park staat onze lodge. Een rond stenen verblijf met een punt rieten dak erop. Aan de voorkant, een grote veranda van ongeveer 15 meter. Uitkijkend over de vallei zijn glazen schuifdeuren ter breedte van 5 meter. Ook in de badkamer geheel een schuifdeuren wand en als je hem opendoet en 0,5 meter naar buiten loopt, loop je in het dompelbad om heerlijk af te koelen.
Een hemelbed omgeven met muskietengaas en ook 2 heerlijke stoelen met ijskast( ja ja geheel gevuld met veel versnaperingen).
Ik kan nog wel even doorgaan maar eenmaal zittend op de veranda komen de eerste impala's al met voorzichtige schreden richting ons verblijf lopen en staan stil op plekken in de schaduw en grazen af en toe wat gras weg. Het is op het heetst van de dag en ook de dieren hebben hier hinder van. Het is zo ontzettend droog in Afrika. Ze hebben zeer hard regen nodig. De rivieren staan droog en ook hier wordt aan ons via een brief gevraagd of we zuinig met water willen zijn om zo, al is het maar een heel klein beetje hier over na te denken en niets te verspillen. Met lunch tijd wordt er vooor ons een lunch mand klaargemaakt en Leo zegt dat hij hem zelf komt halen bij de receptie( je kan hem ook bij je lodge laten bezorgen). En zo zittten we om 14 uur met een picknickmand, kleeedje op de tafel en al het lekkers wat erin zit op de veranda met eeen magnefiek uitzicht te genieten.
Dit verslag is weer behoorlijk lang voor nog niet eens 1,5 dag.
Vanmiddag wacht ons weer vele nieuwe indrukken maar dat zal in een volgend verslag aan de orde komen.
Denk voor nu is het ook even genoeg. Het zal moeilijk zijn om hier een voorstelling van te maken als je het niet met eigen ogen ziet.
Ik mag denk wel zeggen dat het een stukje paradijs op aarde is hier. Maar dan heb ik het alleen over de natuur en de fauna. De bevolking is arm, behoorlijk arm, maar dan siert het hun enorm hoe zij zich opstellen en hoe dankbaar ze zijn.
Lieve groeten,
Leo en Arenda
Maandag 12 oktober besluiten we om te ontspannen in en rond St Lucia. Het zal onze laatste dag hier zijn.
Vlak voordat je St Lucia inrijdt hadden we een bord met "butterfly garden" gezien dus wilden we daar wel een kijkje gaan nemen in de ochtend.
Daar aangekomen betaalden we 35 rand pp voor de entree. Eenmaal binnen was het toch niet wat we er ons van voorgsteld hadden: mooie bloemen en een verscheidenheid aan vlinders. Al met al waren er struiken en bomen, en we hebben alles bij elkaar 5 soorten vlinders gezien..... ach niet alles kan op en top zijn.
Terug bij het guest house hebben we heerlijk in het zonnetje gelegen en tussendoor wat afkoeling gezocht in het zwembad.
Al met al dus een rustig ontspannen dagje. Ook even lekker.
In de ochtend van 13 oktober was ik al vroeg wakker( zo rond 6 uur). Het Afrikaanse ritme zit er goed in.
Nadat ik uit de douche was gestapt en me tanden aan het poetsen was, hoorde ik in de slaapkamer een luid geritsel. Ik dacht gelijk, dit klopt niet want Leo is nog in diepe rust. Ik liep met tandenborstel en al de kamer in en zag daar tot mijn schrik dat er minstens 4 apen in onze kamer waren en zij probeerden het zakje japanse pinda's die op de dressoir kast had gelegen door de tralies uit naar buiten te transporteren. Doordat ik op ze af kwam lopen en in me handen klapte vlogen ze naar buiten en in no time stond uiteraard ook Leo naast zijn bed.We pakten het zakje met pinda's op en lagen het terug in de kamer. Nog geen minuut later kwamen er weer 2 apen door het hekwerk naar binnen. Samen jaagden we ze weg en uiteindelijk besloten we om de openslaande deuren dicht te doen. Toen bleef er niets anders over voor de aapjes om door de ramen naar binnen te kijken en uiteindelijk af te druipen zonder lekkere buit.
En dan ook nog te bedenken dat wij al de hele week de deuren open hebben gelaten, zowel overdag als in de nacht. Dit verklaarde dan ook wel gelijk dat wij een stuk brood kwijt waren deze week en het plastic ervan voor de deuren van onze kamer hadden gevonden.
Wat en begin van de dag!!! Zeg nou zelf, waar kom je dat nou tegen?
Na het ontbijt was het koffers pakken en afscheid nemen van Monica. Zij heeft deze week ons verblijf meer als aangenaam laten verlopen en niets was haar te gek. Een soort van "thuis" gevoel zeg maar.
Een maal op weg naar onze laatste bestemming kwamen we meer het binnenland in en de safari kriebels beginnen al te borrelen.
De rit is 1,5 uur en nadat we het hek doorrijden komen we al de eerste dieren tegen, koedoe's, impala's en wrattenzwijnen.
Aangekomen bij de receptie worden we verwelkomt met een glas ijsthee en een verfrissingsdoekje. De dame neemt ons mee naar het balkon waar ons een verbazingwekkend uitzicht te wachten staat. Met geen woorden is dit te beschrijven en hier mogen we 4 dagen verblijven. Niet te geloven. Wij beseffen wederom wat een voorrecht het is om dit mee te mogen maken.
Allereerst is daar een kennismakingsgesprekje waarin ook de regels uitgelegd worden over hoe we van onze lodge naar de loungelodge/restaurant etc mogen lopen of niet mogen lopen. Het is ten strengste verboden om in het donker zonder ranger naar je eigen lodge te lopen. De verblijven staan midden in het park en er is geen hekwerk omheen geplaatst. Nou, dan weten we allemaal wat er omheen kan lopen en is dit op eigen houtje dus niet veilig!!
Na de koffers etc uit de auto gehaald te hebben vallen we wederom in verbazing. Op het topje van de berg, uitkijkend over een behoorlijk gedeelte van het park staat onze lodge. Een rond stenen verblijf met een punt rieten dak erop. Aan de voorkant, een grote veranda van ongeveer 15 meter. Uitkijkend over de vallei zijn glazen schuifdeuren ter breedte van 5 meter. Ook in de badkamer geheel een schuifdeuren wand en als je hem opendoet en 0,5 meter naar buiten loopt, loop je in het dompelbad om heerlijk af te koelen.
Een hemelbed omgeven met muskietengaas en ook 2 heerlijke stoelen met ijskast( ja ja geheel gevuld met veel versnaperingen).
Ik kan nog wel even doorgaan maar eenmaal zittend op de veranda komen de eerste impala's al met voorzichtige schreden richting ons verblijf lopen en staan stil op plekken in de schaduw en grazen af en toe wat gras weg. Het is op het heetst van de dag en ook de dieren hebben hier hinder van. Het is zo ontzettend droog in Afrika. Ze hebben zeer hard regen nodig. De rivieren staan droog en ook hier wordt aan ons via een brief gevraagd of we zuinig met water willen zijn om zo, al is het maar een heel klein beetje hier over na te denken en niets te verspillen. Met lunch tijd wordt er vooor ons een lunch mand klaargemaakt en Leo zegt dat hij hem zelf komt halen bij de receptie( je kan hem ook bij je lodge laten bezorgen). En zo zittten we om 14 uur met een picknickmand, kleeedje op de tafel en al het lekkers wat erin zit op de veranda met eeen magnefiek uitzicht te genieten.
Dit verslag is weer behoorlijk lang voor nog niet eens 1,5 dag.
Vanmiddag wacht ons weer vele nieuwe indrukken maar dat zal in een volgend verslag aan de orde komen.
Denk voor nu is het ook even genoeg. Het zal moeilijk zijn om hier een voorstelling van te maken als je het niet met eigen ogen ziet.
Ik mag denk wel zeggen dat het een stukje paradijs op aarde is hier. Maar dan heb ik het alleen over de natuur en de fauna. De bevolking is arm, behoorlijk arm, maar dan siert het hun enorm hoe zij zich opstellen en hoe dankbaar ze zijn.
Lieve groeten,
Leo en Arenda
